رکوردهای زلزله های حوزه نزدیک به شدت به مکانیزم و جهت گسلش وابسته هستند. این نوع رکوردها دارای ویژگیهایی مانند دامنه بزرگ و زمان تناوب بلند، نسبتهای PGA/PGV و PGA/PGD بالا، شکل طیف پاسخ غیرعادی و وجود قسمت عمده انرژی در یک یا چند پالس میباشند.
اثر زلزله های حوزه نزدیک بر روی رفتار لرزهای سازه ها تاکنون موضوع تحقیقات بسیاری بوده است. زلزله های اخیر مانند Loma 1989Prieta ،1994 (Northridge) ،1995 Kobe و 1999 ChiChi ویژگیهای منحصربه فرد زلزله های مناطق نزدیک گسل را بیشتر نشان داده اند. حرکات لرزهای که در مناطق حوزه نزدیک و در جهت گسیختگی گسل ثبت میشوند با حرکات مشاهده شده در مناطق دور از گسل بسیار متفاوت هستند
معمولا فاصله ی کمتر از 25 کیلومتر از محل گسیختگی و کانون زلزله، برای ثبت نگاشتهای حوزه نزدیک در نظر گرفته میشود بیشترین اثر تخریبی زلزله های حوزه نزدیک مربوط به پالسهای موجود در تاریخچه زمانی سرعت حرکت زمین میباشد.
از مهمترین ویژگیهای زلزله های حوزه نزدیک میتوان به اثرات جهت داری و حرکت پرتابی اشاره کرد
به طورکلی، پالس سرعت ناشی از جهت داری پیشرونده بهصورت دوطرفه و پالس سرعت ناشی از حرکت پرتابی به صورت یکطرفه میباشد. این پالس های سرعت دوطرفه که در مؤلفه عمود بر گسل زلزله های حوزه نزدیک مشاهده میشوند مخرب تر از پالس های یکطرفه ناشی از حرکت پرتابی میباشند.جهت داری شامل جهت داری پیشرونده و پسرونده است. مطالعات انجام شده توسط محققین نشان میدهد که جهتداری پیشرونده مهمترین عامل خرابی در سازه ها تحت اثر زلزله های نزدیک گسل است.همچنین در تحقیقات دیگر مشخص شده است که پالسهای زمان تناوب بلند ناشی از زلزله های حوزه نزدیک بر روی سازه های بلند نسبت به سازه های کوتاه، تأثیر بیشتری دارند
دریافت شتاب نگاشت های حوزه نزدیک
این شتاب نگاشت ها به تفکیک با و بدون پالس می باشد.
